لاغری مفرط و عارضه های نامطلوب آن ۱۳۸۶/۱۲/۰۴

لاغری مفرط و عارضه های نامطلوب آن           ۱۳۸۶/۱۲/۰۴

چاقی خود عامل بسیاری از بیماریهاست و آدمی...

این مطلب به درخواست بیننده عزیز خانم «بلقیس کریم پور»، از اندیمشک، تهیه شده است.

چاقی خود عامل بسیاری از بیماریهاست و آدمی در حال عادی اگر لاغر باشد، به طور یقین سالمتر است؛ اما لاغری مفرط نیز ممکن است ناشی از عارضه ای غیر عادی در بدن باشد. از این رو، چاقی و لاغری مفرط هیچ یک مطلوب نیست ، بلکه برقراری تعادل واقعی بین وزن و قد باید مورد توجه قرار گیرد.

 برای محاسبه وزن مطلوب بزرگسالان، می توان از این شیوه استفاده کرد. وزن هر کس بر حسب کیلوگرم باید تفاضل قدش به سانتیمتر از یک متر باشد و نوسان 10 درصدی آن عادی است.

 یکی از علل مهم در کاهش وزن افراد سوء تغذیه است. برای مثال، جوانی 17 یا 18 ساله روزانه باید 100 تا 150 گرم مواد پروتئینی مصرف کند تا استخوان بندی محکم و کاملی داشته باشد. در حالی که فرد بیش از حد لاغر به علت فقر یا عوامل دیگر از مصرف این میزان لازم پروتئین محروم است و به این علت عضلات و استخوان بندی او به حد کافی رشد نمی کند و ضعیف و لاغر باقی می ماند.

 پزشکان بر این باورند که از عارضه لاغری بخوبی می توان پیشگیری و آن را درمان کرد و با نگاهی دقیق و توجه به برنامه روزانه افراد می توان آن را تشخیص داد و درمان کرد.

 وجود بیماریهای واگیر و مزمن یکی دیگر از عوامل مهم در لاغری و کاهش وزن است که مسلما این عارضه با بی اشتهایی مفرط، سستی، بیحالی، عرق سرد شبانه، سایر علایم بیماری، همراه خواهد بود.

 وجود کانونی چرکی در یکی از نقاط بدن مثل آپاندیست مزمن یا لوزه چرکی و امثال آن سبب جذب نشدن واقعی مواد غذایی می شود و بتدریج به کاهش وزن و لاغری می انجامد.

جذب نشدن مواد غذایی به اندازه مورد نیاز اغلب نتیجه بیماریهای دستگاه گوارش و یکی از علل مهم در کاهش وزن و لاغری است که در این حال بیمار غذای لازم روزانه را به مصرف می رساند، ولی به علت نبود جذب واقعی نمی تواند از آن بهره لازم را بگیرد.

 البته باید در نظر گرفت که پدیده سوء جذب خود علل مختلف دارد که از آن جمله می توان به کاهش ترشحات معده و روده و لوزالمعده و کبد و امثال آن اشاره کرد و همه این عوارض با معاینه پزشک  شناسایی و درمان می شود.

 از دیگر عوامل اصلی در لاغری مفرط بیماریهای غدد ترشح کننده داخلی است و بین این بیماریها پرکاری غدد تیروئید از همه مهمتر است. چه بسا کار زیاد این غده سبب ازدیاد در سوخت و ساز بدن می شود و شخص را لاغر و ضعیف می کند و ایـن لاغـری با عرق مفرط و عصبانیت و تپـش قلـب و حساسیـت زیـاد همراه است.

 نوع مخصوصی از بیمـاریهـای سوخت و سازی مثل «دیابت» (که خود به اشکال مختلف ممکن است تظاهر کند) با لاغری همراه است. بیمار با اینکه بیش از مقدار عادی غذا می خورد، باز هم اغلب «گرسنه» اسـت. ایـن افراد نیـز لاغر و ضعیف می مانـند و به کاهش وزن دچار می شوند و علامت مخصوص آن همان اشتهای فراوان و پرخوری و نوشیدن زیاد است.

گاهی لاغری علل روانی دارد. در این حالت، مرکز احساسات فرد که در محل «هیپوتالاموس» است دچار اختلال می شود. تحریک نقاط مختلف این مرکز سبب ایجاد اشتهای کاذب یا بی اشتهایی معمولی می شود که در حالت اول بیمار بتدریج چاق می شود و در حالت دوم به کاهش وزن مبتلا می شود.