افزایش قیمت برنج پیشبرد برنامه های کاهش فقر را در مخاطره قرارمی

 افزایش قیمت برنج پیشبرد برنامه های کاهش فقر را در مخاطره قرارمی دهد
مترجم: فردوس عادلی مسبب
نویسنده:Sushil Pandey
از یک میلیارد نفر فقرای جهان، بیش از 700 میلیون نفر در کشورهای برنج خیز آسیا، با درآمد کم تر از یک دلار در روز امرار معاش می کنند. برنج غذای اصلی مردم کشورهای آسیایی بوده و 40 درصد کالری غذایی آن ها را تأمین می کند. مردم فقیر این کشورها مقدار زیادی از درآمدشان را صرف خرید برنج می نمایند. بنابراین، میزان تولید و قیمت برنج عامل مهمی در پیشبرد برنامه کاهش فقر درآسیاست. حفظ قیمت پایین برنج و افزایش قدرت خرید فقرا بهترین راه کاهش فقر محسوب می گردد. تاکنون تصور شده است که، تمایل به افزایش قیمت برنج عامل اصلی این نگرانی ها بوده باشد.
انقلاب سبز در آسیا، عملکرد و تولید برنج را به سرعت بالا برده است. این عمل به طور مستقیم با بهبود درآمد برنج کاران و غیر مستقیم با پایین آوردن قیمت آن، در کاهش فقر تأثیر داشته است، و به سود مصرف کنندگان فقیر شهری و روستایی نیز تمام شده است:
 1 – دوره طولانی حفظ قیمت پایین برنج تا پایان سال 2001 میلادی با ثبات بود. اما در سال 2007 سیر صعودی یافت.
 2 – اگر چه بخشی از افزایش قیمت را می توان با علت کاهش ارزش دلار توضیح داد، اما دلایل زیر بنایی اساسی تر دیگری برای این افزایش قیمت وجود دارد. هرگونه افزایشی در قیمت برنج نشان می دهد که ما بیش تر از تولید، مصرف داشته ایم. این عدم موازنه بین تقاضا و تولید با کاهش ذخایر جبران می گردد. در واقع ذخایر برنج از سال 1988 نسبت به مصرف به شدت در حال کاهش بوده است. از طرف دیگر، چنین کاهش ذخایری می تواند از افزایش قیمت پیشگیری نماید. اگر چه سطح پایین فعلی ذخایر، به منظور دستیابی به اثر متعادل کنندگی آن در آینده قابل چشم پوشی است، ولی احتمال بالارفتن سریع قیمت را زیاد می کند. یک چیزی در علم اقتصاد وجود دارد که می گوید: "راه حل هر مشکل قیمت بالا، قیمت بالاست". ریرا قیمت های بالا موجب تشویق تولید کننده در افزایش تولید می شود، که نهایتا به کاهش قیمت منجر می گردد. چنین راه حل های سنتی، به خصوص در مورد برنج از نظر موازین اخلاقی و اقتصادی غیر قابل قبول است، زیرا هر گونه افزایش قیمت برنج به همان نسبت در فقر تأثیر می گذارد و موجب بالا رفتن فقر و گرسنگی می گردد. تجربه اندونزی چنین حالتی را نشان داد: در نتیجه افزایش سریع و غیر منطقی قیمت برنج که به دنبال بحران مالی آسیا در سال 1997 رخ داد، تعداد فقرا به چندین میلیون نفر افزایش یافت. بدون تردید باید گفت که نا آرامی های اقتصادی و سیاسی اندونزی در اثر همین جهش ناگهانی قیمت برنج بود.
در آسیا، تقاضا برای برنج مطابق افزایش جمعیت با تداوم بالا رفتن قیمت قابل توضیح است. حتی به دنبال کاهش مصرف سرانه کشورهای آسیایی که بیش ترین سطح درآمدی را به خود اختصاص داده اند، افزایش تقاضای پیش بینی شده 38 میلیون تن شلتوک را تا سال 2015 محاسبه کرده است. تقاضای افزوده به طور مشابه با افزایش تولید آفریقا، که در آن جا محصولات غذایی بایستی افزایش تولید داشته باشد، نیز باید به حساب آورد. تا سال 2015 افزایش تقاضای سراسر جهان بیش از 50 میلیون تن در سال تخمین زده می شود.
بهترین روش برای ثابت نگهداشتن قیمت برنج عبارت است از افزایش تولید آن با سرعت بیش تراز افزایش تقاضاست. از طرف دیگر افزایش تولید برنج به 3 شکل توسعه سطح زیر کشت، بالابردن میزان محصول در واحد سطح و ترکیبی از آن ها امکان پذیر است. در حالی که توسعه سطح زیر کشت برنج در کشورهای آسیایی کاملا محدود شده است. تولید برنج با عوامل دایما رو به افزایش هزینه زمین، قیمت نیروی کار و آب نسبت به سایر فعالیت های اقتصادی روبه رو بوده است.
چین با توجه به فشار اقتصادی، در فاصله بین سال های 2006 – 1997 نمونه دیگری را به کاربست که عبارت بود از کاهش سطح زیر کشت تا 3 میلیون هکتار. در حالی که در کشورهای دیگر، را توسعه سطح زیر کشت در پیش گرفته می شد. به همین جهت بود که سطح زیر کشت برنج آسیا از 136 میلیون هکتار فراتر نرفت. با توجه به چنین تحولاتی، منبع اصلی تولید اضافی اجبارا به سمت افزایش عملکرد یعنی افزایش محصول در واحد سطح گرایش می یافت. متأسفانه نرخ معمول رشد میزان محصول در هکتار خیلی پایین است و به آرامی افزایش می یابد. در 6 – 5 سال اخیر رشد میزان محصول در هکتار در کشور های اصلی تولید کننده برنج تقریبا قابل ذکر نبوده است. این مشکل شاید در نتیجه ترکیبی از تولید افزوده شده ناشی از گرم شدن کره زمین و تأثیر معکوس آن در میزان محصول در واحد سطح بوده است. رشد تولید از راه توسعه و اشاعه فن شناسی های اصلاح برنج،  راه حل مناسبی برای مقابله با افزایش ناگهانی  قیمت برنج می باشد. انقلاب سبز دوم برای بازگشت افزایش قیمت برنج و حفظ قیمت پائین آن مانند انقلاب اول به فقرزدایی و رفع گرسنگی و قحطی توده های محروم جامعه که اغلب از اقشار زحمتکش و نیروهای مولد نیز هستند، نیاز داشت. این کار مشقت باری است، ولی غیرقابل حل هم نیست. زیرا تحقیقات کشاورزی به طور مداوم  درسطح بالایی به آن پاسخ گوست. افزایش سرمایه گذاری تحقیقاتی همراه با رفرم های سیاسی که فروشگاه های برنج را مؤثر تر می سازد، سرانجام به ثابت نگهداشتن قیمت پائین برنج و کاهش فقر کمک می کند.         
 
Article:
http://fadeli22.blogfa.com/post-188.aspx