"دراگون"؛ موشک ضد زره

با افزایش توانایی تانکها در دفاع از خود، فاصله ی درگیری تانکها با نیروهای پیاده نظام افزایش یافت. بین دهه های 30 تا 50 میلادی این فاصله چیزی در حدود 150 تا 350 متر بود ولی بعد از ان به تدریج این فاصله افزایش یافت. با افزایش فاصله ی درگیری، راکتهای ضد تانک معمولی مانند RPG7  و بازوکا دیگر کارایی زیادی نداشتند . حتی در صورت اضافه کردن برد راکت ، دیگر سرباز پیاده قدرت هدف گیری تانک را از فاصله ی 500 ندارد زیرا حتی 1 درجه اشتباه در هدف گیری باعث یک خطای چند متری در فاصله ی بیش از 500 متر می گردد و این فاصله برای درامان ماندن تانک کافی است. از این رو دو قدرت شوروی و امریکا دست به ساخت موشکهای ضد تانک هدایت شونده ای زدند که بتوان آنها را از فواصل دور شلیک و هدایت کرد . روسها موشک ضد زره مالیوتکا را ساختند و امریکا یی ها در اولین تجربیات موفق خود ، پس از مدتی استفاده از موشکهای نسل اول کشورهایی مانند فرانسه موفق به ساخت موشک ضد تانک هدایت شونده ی M47  ملقب به دراگون شدند .

دراگون را باید در حقیقت موشک ضد زره نسل دوم به حساب آورد . این موشک قابل حمل توسط نفر وهدایت شونده ، توسط کمپانی مک دانل داگلاس وریتون ساخته شده است . این موشک قابل شلیک توسط نفراست و به روش سیمی هدایت می گردد، یعنی فرمان های  کنترلی و تصحیح مسیر به سوی هدف توسط یک سیم نازک از لانچر به موشک منتقل می گردد . تغییر مسیر موشک به روش تغییر بردار پیش ران صورت می گیرد . سیستم شامل موشک و لانچر پرتاب می باشد و مکانیزم ردیاب حرارتی و همین طور دید در شب بر روی لانچر سوار است . لانچر مجهز به دو پایه و باتری می باشد .

 کلاهک موشک قدرت انهدام زره پوش های متوسط و سنگرهای سبک را به نیروهای پیاده می دهد .  دراگون از اوائل دهه ی هفتاد وارد ارتش امریکا گردید . سیستم هدایت سیمی به کاربر این امکان را می دهد که موشک را در یک مسیر مستقیم نسبت به هدف حفظ کند . برای این منظور کافی است کاربر هدف را در مرکز سایت دید حفظ نماید . لانچر از جنس کامپوزیت و قابل استفاده به دفعات است . دراگون در اوائل دهه ی 90 مورد بازنگری و ارتقاء قرار گرفت که نتیجه ی آن سوپر دراگن بود . نسل اول دراگون دارای برد 1000 متر وزمان پرواز 11.2 ثانیه بود . نمونه ی بهینه سازی شده ی دراگون دارای  18 اینچ قدرت نفوذ بیشتر و برد1500 متری است . اولین استفاده ی رزمی دراگون مربوط به جنگ ایران و عراق است که این موشک توسط نیروهای ایرانی بر ضد قوای زرهی عرلق به کار گرفته شد . تعداد محدودی از این موشک در زمان رژیم پهلوی تحویل ارتش ایران گردید. این موشک امروزه توسط وزارت دفاع ایران به روش مهندسی معکوس تولید می گردد و پاره ای از مشخصات آن نیز ارتقاء داده شده است .

دراگون توسط نیروی زمینی و سپاه تفنگداران دریایی  آمریکا و 10 کشور دیگر به خدمت گرفته شده وتاکنون ارتش امریکا 7000 لانچر و 33000 موشک دراگن را به خدمت گرفته که از این تعداد 17000 موشک مربوط به  سپاه تفنگداران دریایی می باشد .

 دراگون در درگیری هایی نظیر جنگهای اول و دوم خلیج فارس وافغانستان  با موفقیت مورد استفاده قرار گرفت . قدرت نفوذ دراگون چیزی حدود 500 میلیمتراست با این حال این اژدهای کوچک در مقابل زره تانکهای مدرنی مانند آبرامز، مرکاوا و T 92S   هیچ کاری از پیش نمی برد .  امروزه ارتش امریکا مشغول جایگزینی این موشک با موشک جاولین می باشد که در آینده مطالبی در ارتباط با آن خواهیم داشت .

استفاده کنندگان : ایران ، سویس ، امریکا ، تایلند ، مکزیک وهلند

تهیه کننده:مصطفی کبیری