مکانیسم تعریق چگونه است؟

معمولا ما، در شرایط عادی و به دور از هر گونه فعالیتی و نیز در دمای معمولی عرق نمی‌کنیم و گرمای اضافی بدن ما که از سوخت و ساز مواد غذایی ایجاد شده از طریق مویرگ‌های سطحی پوست دفع می‌شود. ولی زمانی که از این سکون خارج شده و فعالیت خود را آغاز می‌کنیم، گرمایی که در بدن ایجاد می‌شود بیش از آن چیزی است که بتواند از راه هوا دفع گردد و بیشتر تمایل به جذب گرما پیدا می‌کند. در این زمان زنگ خطر در مغز به صدا در آمده و غدد عرق‌ساز ترشح می‌شوند و تبخیر عرق، گرمای پوست ما را گرفته و بدن را خنک می‌کند. در واقع تعریق یکی از مهم‌ترین راه کارهای از پیش تعبیه شده تعدیل گرمای بدن است. این فرآیند نیز طبعاً شامل مراحلی است: ابتدا حسگرهای حرارتی پوست اطلاعاتی را به هـیـپـوتـالامـوس در مـغز ارسال می‌کنند که مـســوول تـنـظـیـم دمـای درونـی بـدن اسـت. هیپوتالاموس پیام‌هایی را که به طناب نخاعی می‌فرستد سپس تحت تاثیر پیام نخاعی نوعی ماده از اعصاب مجاور حلقه ترشحی غدد عرق ترشح می‌شود و به دریافت‌کننده‌های روی حلقه ترشحی چسبیده و این هنگام است که عرق تولید می‌شود.

به طور کلی 2 دسته غدد عرق در بدن وجود دارد: یک گروه که اکرین نام دارند حدود 75 درصد از غدد عرق را شامل می‌شوند و در همه قسمت‌های بدن ترشح شده و در کودکی غیرفعال است. این نوع عرق دمای بدن را پایین می‌آورد. به عنوان مثال در زمان ورزش و فعالیت با گرم شدن بدن، این دما را کاهش می‌دهد. این مایع شامل مقدار زیادی آب و میزان کمی نمک و بدون بو است. کف دست‌ها و پاها که جزء این گروه هستند، بیشترین تعداد غدد عرق را نسبت به سایر بدن دارا هستند.

گروه دیگر که آپوکرین نام دارد در زیر بغل و کشاله ران واقع است و تا نوجوانی غیر فعال هستند و مایع شیری رنگ و چسبناکی ترشح می‌کنند. این گروه از غدد هم مانند اکرین بی بوست ولی به دلیل تجزیه توسط میکروب‌ها، بوی بدی تولید می‌کند