پروژه تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری به وسعت 256 هکتار

روژه تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری به وسعت 256 هکتار
 تهیه و تنظیم: فردوس عادلی مسبب
مقدمه:
تجهیز و نو سازی اراضی شالیزاری از گام های مهم ایجاد زیربنای لازم برای تولید هرچه بیش تر محصول برنج می باشد. هدف از این عملیات مرتب کردن اراضی شالیزاری، افزایش راندمان آبیاری، افزایش راندمان ماشین آلات و تسریع در مکانیزاسیون، کاهش هزینه تولید، برقراری امکان مدیریت مستقل برای هرکرت، تجمیع قطعات پراکنده، احداث جاده های زراعی، فراهم کردن زمینه جلوگیری از تغییر کاربری اراضی، بالا بردن قابلیت زهکشی اراضی در جهت توسعه کشت دوم بعد از برنج و در یک جمله استفاده بهینه از منابع آب و خاک و نهاده ها می باشد ( محمد رضا یزدانی).
مشکلات اراضی سنتی و اهداف پروژه
مزارع سنتی شالیزاری دارای یک سری اشکالات اساسی هستند که راندمان کار را پایین می‌آورند. مشکلاتی چون: مسطح نبودن زمین، مشکل حمل محصول، فقدان کانال های آبیاری و زهکشی، باتلاقی بودن بعضی مزارع، عدم قابلیت کشت مکانیزه، تعداد زیاد مرزها،زیا بودن هزینة تولید (کاشت، داشت و برداشت)، عدم امکان کشت دوم، مشکل آبیاری، عدم استفاده از ماشین‌آلات، عدم وجود جاده دسترسی، عدم امکان مدیریت مصرف نهاده‌ها، پراکنده بودن مالکیت‌ها، وجود کرت های کوچک، نداشتن مدیریت مستقل و بسیاری از مشکلات دیگر. هدف تجهیز و نوسازی مبارزه با این مشکلات و بالا بردن راندمان تولیدی در واحد سطح است. طرح تجهیز با مطالعه و پژوهش در مورد هر یک از مشکلات راه‌ حلی پیدا کرده است که با آن ها مبارزه می کند. برای مثال مشکلات آبیاری را با احداث کانال های آبیاری با مقطع مناسب رفع کرده‌اند (م.یزدانی ).
تقسیم بندی پروژه تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری
مسائل تجهیز و نوسازی را می توان به دو بخش عمده تقسیم کرد:
الف- مسائل اجتماعی و اعتباری
ب – مسائل فنی و اجرایی
الف: مسائل اجتماعی و اعتباری
       از آنجا که اجرای طرح یکپارچه سازی زندگی اجتماعی یک منطقه را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. ضروری است همکاری همه ارگان هایی که به نحوی در ارتباط با توسعه روستایی وظایفی دارند، در این راستا بسیج شوند. هیئت اجرایی طرح یکپارچه سازی به سرپرستی واحد های آب و خاک و بنیاد مسکن ( به دلیل هماهنگی با طرح های هادی روستا)، اداره ثبت اسناد و املاک ( به دلیل حل مسأله جابجایی مالکیت در اثر یکپارچه سازی )، مؤسسه تحقیقات برنج کشور به دلیل نیاز به تحقیق در جهت رفع مشکلات کلی عملیات را هدایت نماید (م.یزدانی).
          چون هدف  تجهیز و نوسازی شالیزاری به وسعت 256 هکتار می باشد، از اول باید به موارد زیر پاسخ داده شود:
 1 - نقش ترویج در هدایت کشاورزان بسیار مهم می باشد، زیرا در هر واحد عملیاتی حداقل بابیش از 50 مالکیت مختلف روبرو هستیم و هماهنگی این افراد کار مشکلی است.  عدم موافقت یک نفر می تواند پیشرفت پروژه را متوقف و یا کند نماید.
2 – روال فعلی تأمین هزینه توسط وام بانکی و خودیاری کشاورزان به نسبت 60 به 40 درصد کم و بیش مناسب به نظر می رسد و لی مشکل عمده بدهکاری قبلی تعداد زیادی از کشاورزان است که پرداخت وام برای یکپارچه سازی را زیر سوأل می برد. زیرا بانک کشاورزی می تواند از پرداخت وام به افراد مقروض خودداری کند. به طور قطع مسأله تأمین هزینه باید از قبل حل شود، زیرا نا تمام ماندن یک طرح به ویژه برای کشاورزان فقیر و بی زمین خسارت عمده ای به حساب می آید.
3 – تشویق در جهت ایجاد شرکت های پیمانکاری خصوصی با درجه مهندسی که از سازمان کشاورزی مجّوز دریافت کرده باشند، کمک شایانی به اجرای پروژه می نماید.
4 – احداث کانال های درجه 3 و 4 نیز جزء  عملیات تجهیز و نوسازی می باشد.
5 – مسأله تفاوت در کیفیت اراضی در قبل و بعد از اجرای پروژه همچنین جابه جایی و تغییر مکان مالکیت مربوط به یک نفر از مسائل مهمی است که که منجر به ایجاد اختلال و درگیری بین کشاورزان و حتی مجریان خواهد شد. در این راستا  کمیته ای از کارشاسان خبره آبیاری و خاکشناسی و زراعت و نمایندگان کشاورزان به منظور ارزیابی زمین ها در قبل و بعد از اجرای طرح تشکیل شود. مسائلی که این کمیته ها باید در مد نظر قرار دهند عبارتند از:
- موقعیت مکانی مزرعه از نظر دوری و نزدیکی به روستا، جاده اصلی ، تأسیسات مهم عمومی و رودخانه ها.
- وضعیت حاصلخیزی خاک و جنس خاک.
- چگونگی آبیاری هر کرت ( مستقیما از کانال آبیاری).
- چگونگی زهکشی کرت ها.
- بررسی زراعت پس از عملیات  تجهیز و نوسازی از نظر محصول ویژه در سال اجرای پروژه.
 
ب: مسائل فنّی و اجرایی:
تعاریف:
قبل از وارد شدن به این مبحث لازم است که چند تعریف اصلی آورده شود که بعدا از آن ها استفاده زیادی خواهد گردید:
 1 -  تجهیز و نوسازی:
 تجهیز و نوسازی به عنوان بخشی از عمران ناحیه ای، عملیاتی است که با تغییر چهره زمین تحت چهار پروژه، بلوک بندی و تسطیح، احداث جاده بین مزارع، ایجاد شبکه های آبیاری و زهکشی، احداث تأسیسات مورد نیاز نظیر پل ها، زیرگذرها، دریچه ها، مقسم آب و شیب شکن.
 2 – کرت یا واحد زراعی:
 به کوچک ترین واحد زراعی مستقل از نظر آبیاری و زهکشی که به وسیله مرزها یا پشته ها از یکدیگر جدا شده باشند، کرت یا واحد زراعی می گویند.
 3 – قطعه زراعی:
به مجموعه ای از کرت ها یا واحدهای زراعی گفته می شود که در شرایط آبیاری و زهکشی مشابه ای قرار داشته و به صورت ردیف قرار گرفته و به وسیله جاده های فرعی طولی و عرضی  محصور شده باشند. یک قطعه معمولا 6 – 5 هکتار وسعت داشته و شامل15 – 10 کرت بوده و توسط زهکش درجه 4 از یکدیگر جدا می شوند.
 4 – بلوک زراعی:
مجموعه دو قطعه زراعی مجاور هم که به وسیله یک کانال زهکشی درجه 4 از هم جدا شده باشند، بلوک گفته می شود. هربلوک زراعی توسط جاده های بین مزارع از چهار طرف احاطه می شود. بلوک زراعی واحد مدیریت هماهنگ و یکنواخت آبیاری است.
سد مخزنی :
سدی که آب پشت آن جمع می‌شود و برای فصل زراعی ذخیره می‌گردد.
سد انحرافی :
سدی که آب پشت آن بالا می‌آید ولی جمع نمی‌شود و آب را هدایت می‌کنند.
هیدرومدول :
مقدار آب اختصاص یافته به هر هکتار بر اساس لیتر بر ثانیه است. در گیلان هیدرومدول آبیاری  7/1  است.
 ج – مسائل فنّی شامل پروژه سازی و اجراء:
 1 – پروژه سازی
پروژه سازی در سه مرحله انجام می گیرد:
-   ارزیابی کلی از وضعیت منطقه با تهیه نقشه توپوگرافی با مقیاس 5000 : 1 و 2500 : 1 و عکس های هوایی، تهیه و دریافت نقشه های زمین شناسی، خاکشناسی و داده های هواشناسی و سرانجام نقشه وضعیت آبیاری و زهکشی و منابع آبی و جستجو در مورد برنامه های آینده توسعه شبکه های آبیاری و زهکشی و راهسازی.
 - تهیه نقشه کاداستر و توپوگرافی منطقه عملیات با مقیاس 1000 : 1 تا 5000 : 1 جمعیت تعیین محدوده مالکیت ها، پراکندگی کرت های موجود و وضعیت جاده ها و موقعیت کانال های آبیاری و زهکشی ( پروفیل طولی و عرضی ) و محل تأسیسات مسکونی.
-   براساس استاندارد مرسوم ابتدا طرح ریزی شبکه کانال های اصلی آبیاری و زهکشی     ( درجه 3 ) و جاده های زراعی انجام شده و سپس موقعیت پایانه ها و تأسیسات آبیاری و زهکشی آن و جاده ها هماهنگ با شکل و اندازه مناسب بلوک های زراعی طراحی می شود.
 طراحی کانال های آبیاری:
 طراحی کانال های آبیاری براساس سهولت دسترسی به کرت ها توسط روستائیان و قابلیت کنترل مستقل آبیاری و زهکشی هریک از کرت ها و بلوک های مزرعه انجام می گیرد. به استثنای مواقعی که ضریب آبگذری خاک کم تر از 0.00001 سانتی متر بر ثانیه یا نشت کم تر از 10 درصد باشد، مقطع U شکل برای کانال ها قابل توصیه می باشد. در این رابطه کاخانه سازنده کانال های سهمی شکل در رشت متعلق به شرکت خدمات مهندسی آب و خاک گیلان، این نوع کانال ها را در سطح وسیع تولید و در مقیاس وسیع دارد. اما به دلیل عدم استقبال بلا استفاده مانده است. پیشنهاد می شود در طراحی کانال های درجه 3 تولیدات این کارخانه در مد نظر قرار گیرد (م.یزدانی). در شالیزارهای سنتی به دلیل قدیمی بودن و مهندسی نبودن کانال‌ها و نهرهای انتقال آب به کرت ها در طول مسیر رسیدن آب به مزرعه مقدار زیادی آب از دست می‌رود و تبخیر می‌شود که باعث بوجود آمدن اختلال در آبیاری  مزارع می‌شود. برای حل این مشکل در طرح تجهیز، کانال‌های آبیاری طوری طراحی می کنند که بسته به کارکرد خود مقاطع مختلفی دارند.
درجه بندی کانال ها :
کانال هایی که از سد مخزنی یا انحرافی منشعب می‌شود کانال های درجه یک نام دارند که اغلب به شکل کانال های بتونی بزرگ زمینی هستند.
کانال هایی که از انشعاب  کانال های  درجه یک به وجود می آیند به کانال های درجه 2 معروفند. این نوع از کانال ها در سراسر مزارع شالیزاری شهرهای فومن، صومعه سرا و شفت کشیده شده اند، اغلب هوایی بوده مگر این که بر حسب ضرورت زمینی یا حتی زیر زمینی شده باشند. کانال های درجه 3  نیز از انشعاب کانال های درجه 2 تشکیل می گردند و مسؤلیت احداث آن ها با وزارت جهاد کشاورزی است.  کانال های درجه 3  اغلب از نوع خاکی هستند اتلاف آب در آن ها خیلی زیاد است. م. یزدانی بر بتونی بودن این نوع کانال ها تأکید دارند. تهیه کننده پروژه  نیز اثر خشکسالی سال 1377 را بیش تر به دلیل  غیر بتونی بودن کانال های درجه3 می داند و مواردی را مشاهده کرده است که نصف آب در این کانال ها تلف می شده است. در شبکه سراسری آبیاری فومنات تا آن جا که به وزارت نیرو مربوط بوده بسیار نبوغ آمیز عمل کرده است  اما کانال های درجه 3 توسط وزارت کشاورزی احداث نشده و  مورد بی مهری قرار گرفته اند. کانال های درجه 3 آب  را به بلوک ها می رسانند، یعنی به کانال های درجه 4 منشعب می گردند. کانال های درجه 3 در کنار بلوک ها و به موازات منحنی میزان کشیده شده اند و کانال های درجه 4 عمود بر منحنی میزان از آن ها خارج می شوند. کانال های درجه 4 در مزارع تجهیز نشده توسط کشاورزان ( دارای طول نا محدود ) ولی در مزارع تجهیز شده نوین توسط مهندسان احداث می شوند ( دارای حداکثر طول 600 متر). کانال های  درجه چهارکه در کنار جاده های طولی قرار دارند به کرت ها آبرسانی دارند. در طرح تجهیز کانال های درجه 3 و 4  مورد بررسی قرار می‌گیرند زیرا احداث آن ها به وزارت جهاد کشاورزی مربوط است.
ظرفیت کانال‌ها :
معمولاً بر اساس نیاز آبی حداکثر مشخص می شود. در مراحل رشد برنج از شخم زنی  تا برداشت برنج  بیش ترین آب مورد نیاز را مرحله شخم زنی  مصرف دارد.
در مرحله ظهور خوشه هم آب زیاد نیاز است ولی چون در مرحلة شخم زنی  آبی در کرت ها وجود ندارد، برای پر کردن زمین آب زیادی لازم است.
نکته :
اگر کانال برای مرحله شخم زنی  و آغاز پنج‌زنی ظرفیت داشته باشد، برای مراحل دیگر هم ظرفیت خواهد داشت.
ظرفیت کانال  =سطح مقطع × سرعت آب
سرعت آب در کانال‌های آب یک متر در ثانیه است.
شبکه کانال‌ها :
همان طور که قبلاً اشاره شد هر یک از کانال‌های کوچک‌تر از کانال‌های بزرگتر انشعاب یافته اند. کانال های درجه 4 در طرح تجهیز و نوسازی در کنار هر بلوک قرار می‌گیرند و مستقیماً به کرت ها آب‌رسانی می‌کنند.
کانال درجه 3 هم که در کنار جاده های عرضی طراحی شده به کانال های درجه 4 آب می دهند. اما کانال درجه 1 و 2 در خارج طرح تجهیز و خارج از جاده های فرعی و بلوک‌‌بندی قرار می‌گیرند. وزارت نیرو و کانال های درجه 1 و 2 را نظارت می کنند و وزارت کشاورزی وظیفه نظارت بر کانال‌های 3 و 4 را دارند.
مقطع کانال‌ها :
مقطع کانال‌ها می‌تواند به شکل های مختلف باشد. اما بهترین مقطع نیم دایره است . زیرا آب از نظر فیزیکی کم ترین تماس را با سطح  دارد. اما یک مشکل اساسی وجود دارد و آن مشکل احداث خاکی آن هاست. اما به شکل بتونی بسیار عالی اند.
نکته :
هرچه سطح تماس ملکول های آب با دیواره کانال کم تر باشد در آب صرفه جویی بیش تری می‌شود و به هدر نمی رود و از نظر راندمان انتقال آب  بهتر است.
نزدیک ترین شکل به نیم دایره ذوزنقه است. پس مقطع کانال را ذوزنقه می سازیم. حال اگر جداره بتنی باشد در مقیاس کوچک می توانیم مستطیلی بسازیم.
مساحت ذوزنقه :
مساحت ذوزنقه را با کمک عدد Z بدست می آورند. هرگاه از بدنه خارجی کانال خط مماسی به طول یک متر به طرف پائین خارج کرده و عمودی به طرف کانال رسم کنیم، تا با کانال برخورد نماید، طول این خط عمود را عدد Z  گویند.
 
 
مساحت ذوزنقه= zy2 + by

 
تعیین اندازه Z کانل های احداث شده در خاک های مختلف :
اگر خاک سست و شنی باشد  Z را   2-5/1 می‌گیریم.
اگر خاک متوسط باشد Z را معمولاً  1  می‌گیریم.
اگر خاک سفت و سنگین باشد  Z را   1-5/0 می‌گیریم.
 
یاد آوری نکاتی در طراحی کانال های آبیاری
 1 – آبیاری هر کرت  بایستی حداکثر در طی یک روز به طور کامل انجام گیرد.
2 – آبیاری هر بلوک زراعی در طی 5 روز انجام گیرد.
3 – کف کانال های آبیاری درجه 4 با سطح مزارع 5- تا 15+ سانتی متر اختلاف داشته باشند.
4 – مقطع کانال های آبیاری مزرعه (درجه 4) تا انتها یکنواخت بوده و طول آن ها حداکثر 600 متر باشد.
5 – سطح مقطع کانال های آبیاری بر اساس تعیین آب مصرفی ( میزان تبخیر و تعرّق، واریته غالب، نفوذپذیری خاک ) و راندمان آبیاری در دوره حداکثر مصرف آب انجام می شود. 
 زهکش ها:
زهکش یعنی خارج نمودن آب اضافی از سطح زمین که منبع این آب ها به آب باران  و آب آبیاری تقسیم می شود.
 
اهمیت زهکشی :
کنترل زهکش در شالیزار‌ها بسیار ضروری است برای مثال  کنترل زهکش در شالیزارهای واقع در جلکه گیلان عامل اصلی و ضروری برای افزایش محصول برنج است. در مناطق قلیایی، زهکش برای شسته شدن و خارج کردن املاح از سطح مزارع عمل می کند. یکی دیگر از اهمیت ‌های زهکشی جلوگیری از باتلاقی شدن زمین، تبادل اکسیژن ریشة گیاه، رشد و توسعة ریشه گیاه است. آب زهکش در مزارع سنتی اغلب منبع آب آبیاری زمین های پایین دست است. 
انواع زهکشی ها :
کانال های زهکشی که در وسط بلوک و بین دوقطعه زراعی قرار گرفته اند، کانال های زهکشی درجه 4 نامیده می‌شوند، که آب اضافی کرت ها مستقیماً در آن می‌ریزند . کانال های درجه 4 به داخل کانال درجه 3 می ریزند و کانالی که کانال های درجه 3 به داخل آن ها تخلیه می گردند، به کانال های درجه 2 معروفند. و کانال هایی که همه زهکش ها در آن ها خالی می شوند به کانال های مادر یا درجه 1 موسومند که خود به داخل آبگیر ها یا باتلاق ها و مرداب ها می ریزند.
توضیح مهم:
 مدیریت زیست محیطی و کشاورزی کانال های زهکشی درجه 1 به ویژه مطالعات شیمی تجزیه آن ها اهمیت زیادی دارد، زیرا بقایای سموم و کودها و سایر ضایعات کشاورزی ممکن است در آن ها تغلیظ شده و پس از ورود به مرداب ها به ویژه مرداب انزلی زیست بوم شناسی منطقه را برهم بزنند.
طراحی کانال های زهکشی:
    طراحی کانال های زهکشی براساس ظرفیت تخلیه حداکثر بارندگی روزانه با دوره بازگشت 10 ساله و حداکثر عمق مجاز سیلاب به میزان 30 سانتی متر به مدت 1 تا 2 روز صورت می گیرد. ارتفاع کف کانال زهکشی در جایی که سطح سفره آب زیر زمینی پایین باشد 50 تا 60 سانتی متر پایین تر از سطح مزرعه و در جایی که سطح سفره آب بالاست، 1 تا 2/1 متر پایین تر از سطح مزرعه باشد. حداکثر طول زهکش های درجه 4 مزرعه 600 متر در مناطقی که پایداری خاک کم بوده و سطح سفره بالا باشد، لزوم زهکشی زیر زمینی مورد بررسی قرار گیرد. 
طراحی کرت ها :
اندازه کرت ها با توجه به راندمان آبیاری، راندمان کارکرد ماشین آلات تعریف شده، شیب زمین، نوع خاک و سهولت کنترل عملیات آبیاری و زهکشی انجام می گیرد. برای تراکتور کوچک سطح انتخابی 3/0 تا 4/0 هکتار بالاترین راندمان به کارگیری ماشین آلات را دارد.
     جون شیب زمین پروژه کم است، برای کرت ها عرض 30 متر در نظر گرفته شد. با توجه به این که در اغلب شیب ها طول کرت ها برابر 100 متر است، دراین جا نیز این طول انتخاب گردید.
     براساس اطلاعاتی که ژاپنی ها هیدرومودول آبیاری را برای سطح زیر کشت و زمان آبیاری پیشنهاد کرده اند، در منطقه گیلان هیدرو مودول آبیاری را  7/1  تعیین می کنیم و براین اساس قابل توصیه می باشد. طول و عرض کرت با توجه به حد اکثر برد ماشین های سمپاش نیز 100 متر و با توجه به جمیع جهات ذکر شده، حداقل طول 100 و حداقل عرض 30 متر به عنوان رقم مبنا برای کرت ها پیشنهاد شده است. 
      عموما، کرت ها به دو شکل مربع و مستطیل می باشند. بهترین و مناسب‌ترین شکل برای کرت‌بندی مستطیل است که دو اصل برای انتخاب آن دخالت داشته اند :
1)    ماشین آلات کشاورزی بیشتر راه بروند و شخم زده و کمتر دور بزنند.
2)   حرکت یک بعدی گل آب بهتر است و تسطیح هم آسانتر انجام می شود.
که هر دو عامل، باعث عدم افزایش سوخت، بالا رفتن راندمان ماشین‌آلات و استفاده از زمان کمتر هستند.
به همین دلیل بهترین شکل مستطیل است و نزدیکترین شکل به آن مربع است.
یکی دیگر از مسایلی که در انتخاب کرت به ما کمک می کند استفاده از جاده است. شکل کرت‌ها باید طوری باشد که همه کرت‌ها به جاده دسترسی داشته باشند ولی کم ترین مقدار زمین برای احداث آن ها مصرف شود که در مستطیل چنین چیزی رعایت می شود.
بزرگ کردن کرت ها :
اندازه کرت هر چه بزرگ تر باشد بهتر است اما محدویت‌هایی برای آن وجود دارد :
1- شیب زمین     2- آبیاری     3- ماشین آلات     4- محدویت‌های اجتماعی
 1 - شیب زمین : هر چه شیب زمین زیاد باشد و کرت‌ها هم بزرگ گرفته شود اختلاف بین نقاط مختلف کرت زیاد می شود و برای رفع اختلاف ارتفاع باید خاک‌برداری و خاک‌ریزی کرد که این کار منطقی نیست زیرا در خاک‌برداری به خاک نامرغوب (سنگ بستر) و غیر قابل زراعت می رسیم و در خاک‌ریزی هم ممکن است تراکتور گیر کند.
 
 
 2 - آبیاری و زهکشی :
اندازه زمین باید طوری باشد که بتوان حداکثر در یک روز (24 ساعت) آن کرت را آبیاری کرد و در (48 ساعت) هم زهکشی نمود. اگر کرت بزرگ باشد باید دبی آب ورودی زیاد باشد و این ممکن نیست زیرا هم باعث فرسایش و هم افزایش هزینه‌ها می شود و مدیریت مزرعه از کنترل خارج می شود.
 3 - ماشین‌آلات :
طول و عرض کرت به ماشین بستگی دارد طبق نموداری که ژاپنی‌ها روی زمین‌هایی با متراژ های مختلف و ماشین آلات مختلف (سنگین، متوسط،سبک) طراحی کرده اند. و با توجه به اطلاعات منطقه و امکاناتی که از نظر ماشین‌آلات دارند می توان یکی از منحنی های مناسب را برای انتخاب اندازه کرت در نظر گرفت.
 4 – محدویت ‌های اجتماعی :
یکی از محدویت‌ها کمبود زمین اختصاصی (خرده مالکی) به هر کشاورز است ( متوسط اندازه زمین‌های گیلان نه هزار متر مربع است) برای مثال وقتی کشاورزی یک زمین 2500 متر مربعی دارد که نمی‌توان آن را به کرت 3000 متر مربعی تبدیل کرد و یا وقتی که کشاورز بر روی زمین 7/0 هکتاری خود قصد کاشت سه نوع محصول را دارد چگونه می‌توان سه کرت 3/0 هکتاری برای او طراحی کرد. یکی دیگر از مشکلات اجتماعی استفاده از کارگر و گرانی آن است کشاورز ترجیح می‌دهد کرت‌ها را کوچک بگیرد تا در فاصله زمانی به همه کرت ها رسیدگی کند.
 
 
هیدرومدول آبیاری کرت‌ها:
همان‌طوری که قبلاً اشاره شد کرت ها باید در (24 ساعت) آبیاری و در (48 ساعت) زهکشی شوند.
ژاپنی ها روی کرت‌های مختلف آبیاری را آزمایش کرده‌اند تا ببینند یک کرت شالیزاری با مساحت های مختلف در چه مدت زمانی می تواند آبیاری ‌شود و هیدرومدول آن ها را بدست آورده‌اند. جدول زیر نشاندهنده هیدرومدول آبیاری طی 24 ساعت در اندازه های مختلف کرت‌هاست.
0/4
0/3
5/2
0/2
5/1
0/1
8/0
6/0
5/0
4/0
3/0
2/0
1/0
مساحت (هکتار)
 

23/1
4/17
5/14
6/11
7/8
8/5
6/4
5/3
9/2
3/2
7/1
2/1
6/0
آبیاری در
24 ساعت
 

 
 
جابه جایی خاک :
الف: جابه جایی خاک بین کرت‌ها   ب: جابه جایی خاک در داخل کرت‌ها
هدف از جابه جایی خاک در سطح کرت‌ها کم کردن اختلاف ارتفاع است که در زمان تسطیح کردن مزرعه برای نشاء کاری، مشکلی نباشد و آب در سطح مزرعه به تمامی نقاط یکسان برسد.
جابجایی خاک با روش‌های میانگین گیری وزنی ، روش شبکه‌بندی و روش اثر سطح کرت قبلی صورت می‌گیرد.
 
طراحی جاده های بین مزرعه ای: 
          از مشکلات عمده کشاورزان، نداشتن جاده و عدم دسترسی آسان به کرت هاست. در زمان های حمل نهاده ها و درو محصول و حمل به انبارهای برنج در شالیزارهای سنتی که جاده مناسبی بین مزارع وجود ندارد، کشاورزان با مشکلاتی مواجه اند.هر ساله مقدار زیادی از محصولات ازبین می رود.  با طراحی جاده در حول بلوک های زراعی، در طرح تجهیز و اجرای آن، کشاورزان این امکان را خواهند داشت که با استفاده از این جاده‌ها ماشین آلات را به کنار کرت ها برده و برای عملیات زراعی و حمل نهاده ها و محصول خود اقدام کنند که در زمان جمع‌آوری محصول هم صرفه جویی می شود.
جاده های بین مزرعه ای ازبابت جلب نظر کشاورزان به طرح  تجهیز و نوسازی به منظور جلب توجه آن ها در قرار گرفتن در کنار جاده بسیار مهم می باشد. به طوری که طبق بررسی به عمل آورده بیش 80% کشاورزان علاقه مند به داشتن آن می باشند که با اجرای عملیات تجهیز و نوسازی  این امر تحقق خواهد یافت.
 
    
 
Article:
http://fadeli22.blogfa.com/post-189.aspx